Avrupa Birliğini bir Hıristiyan kulübü olarak görüp, kırk küsur senedir karşı çıkanlar “Yahudi ve Hıritiyanları dost edinmeyin.”ayetini delil olarak gösterdiler. Birçok alimler gibi, bu ayeti onlar gibi yorumlayan Bediüzzaman “Zaman dahi bir büyük müfessirdir, kaydını izhar etse itiraz olunmaz.”diyerek, Kur’an-ı Kerim’in yasaklaması, onların dinleri cihetiyle olduğunu söylüyor. Zira o zamanda nokta-i nazar dinleri cihetindendi. Onlarla dostluktan bir nifak kokusu geliyordu. Şimdi ise, bakış açısı din değil, sanayi ve teknolojik gelişmelerdir. Onların teknolojilerini almak ve ticari alış verişlerde bulunmak, Kur’an- Kerim’in yasağına dahil değildir. Zaten bu zamanda onların büyük çoğunluğu dinlerine bağlı değillerdir. Devamında “Her Müslümanın her bir sıfatı Müslüman olması lazım olmadığı gibi, her bir kafirin dahi bütün sıfat ve sanatları kafir olmak lazım gelmez. Binaenaleyh, Müslüman olan bir sıfat ve sanatı, isihsan ile iktibas etmek neden caiz olmasın? Ehl-i kitaptan bir haremin olsa, elbette seveceksin. Onlarla dost olmamız, medeniyet ve terakkilerini istihsan ile iktibas etmektir ve her saadet-i dünyeviyenin esası olan asayişi muhafazadır. İşte şu dostluk, katiyen nehy-i Kur’anide dahil değildir.”demektedir. Kur’an-ı Kerimi asrın anlayışına göre yorumlayan Risale-i Nur’lara uzak durmak, birçok konuların yanlış anlaşılmasına sebep olabilir. İslam’ı doğru anlayıp, dosdoğru yaşamak isteyenler, bu eserleri dikkatli bir şekilde okumaya gayret etmelidirler.
