İnsan yaratılıştan medeni olduğundan, sair insanlarla topluca yaşamaya mecburdur.
Millet kavramı içinde farklı görüş, fikir, meslek ve meşrepler cihetiyle, birbiriyle benzerlik arz edenlerin cemaatleşmesi tabii bir neticedir.
Zamanımız cemaat asrı olduğundan, farklı cemaatlerin oluşması bir noksanlık değil, bilâkis zenginlik vesilesidir. Özellikle farklı usullerle İslâm dinine hizmet eden cemaatleri, ayrılık vesilesi zannederek birleşmeye zorlamak, fuzulî bir gayretkeşlik olur.
“Mesalik ve meşreplerde ittifak lazım olmadığı gibi, caiz de değildir. Zira taklit yolunu açar.”diyen Bediüzzaman, bu fıtrî yapılaşmaya dikkat çekmektedir. Yeter ki, dinî cemaatler aralarında ihtilâfa düşmesinler ve başkalarını kötüleyerek kendilerine kıymet verdirmek yoluna girmesinler. Bu netice sağlandığı zaman ve maksat birliği temin edildiğinde, birlik gerçekleşmiş demektir. Her cemaat kendi kimliğini ve üstlendiği misyonu devam ettirmeli, başkalarına karışmamalı ve onlara duacı olmalıdır. Aynı maksada hizmet ettiklerinden, diğerlerinin hizmetlerine taraftar olmalı ve ihtiyaç olsa yardımcı olmalıdır.
asyanur.info samicebeci.net
