1950 ile 1960 yılları arasında İslâmiyet, Kur’an ve bu vatan maslahatına Demokrat Partiyi iktidar yerinde muhafaza etmeye çalıştığını söyleyen Bediüzzaman “Onlardan hayır beklemek değil, belki dehşetli iki cereyan olan komünizm ve dinsizliğe mesleklerince ve siyasetlerince muarız oldukları için, onların az bir kısmı dine verdikleri zararı, vücudun parçalanmasına bedel, yalnız bir parmağı kesmek gibi pek cüz’i bir zararla, pek külli bir zarardan kurtulmamıza sebep oluyorlar bildiğimizden, o iktidar partisi lehinde ehl-i dini yardıma davet ediyoruz.” (Emirdağ Lâhikası s. 816) hakikatine dikkatleri çekiyor. Aynı zamanda Demokratlara “Bu vatandaki dindarları kendilerine taraftar yapsınlar ve selameti bulsunlar.”gerçeğini hatırlatıyor.
Evet, ortaya konulan ölçüler gayet açık ve net. Ancak, bu ölçülere kim riayet etmezse mutlaka sıkıntısını çeker ve çekiyor. İslâm hakikatlerine çeşitli mülâhaza ve endişelerle gerektiği kadar sahip çıkmayan ve bu vatandaki dindarları nazar-ı itibara almayıp başka yollara tevessül edenler, elbette bedelini ödemek durumunda kalırlar.
Aynı şekilde, onlardan menfaat ve hayır beklemeden, sırf İslâmiyet, Kur’an ve bu vatan maslahatına binaen yardımcı ve dost olması gereken Nur Talebeleri, bu ölçüleri göz ardı ederek, bir takım siyasi ve dünyevi beklentilerin içine girmesi ve beklediği şeylerin olmaması sebebiyle farklı düşüncelerin içine girmesi, hizmet anlayışı ile telif edilemez.
Nur Talebeleri hizmet ve dâvâ adamı olmak durumundadırlar. Her zaman ve mekânda iman kurtarmak, hizmetin esasını teşkil eder. Hırsla dünyaya meyletmek, maksadının aksiyle mukabele görmeyi netice verir. Hiç bir gerekçe iman hizmetine mâni olmamalıdır. Hizmetin tarzı ve usulü bu istikamette olmalıdır, vesselam.
asyanur.info samicebeci.net (Sami Cebeci videoları-YouTube)
