İman ve İslâm dâvâsına gönül vermiş idealist insanların, hizmet esnasında takip edeceği bir çok prensipler ve temel unsurlar vardır. Sabretmek onlardan biridir.
Sabır, zahiren durağanlık ve yapılması gereken şeyleri yapmıyor olmak gibi görünse de, hakikatte gerçek bir güç kaynağıdır. “Men sabere, zafere.”hadisiyle çok özlü ifade kullanan Sevgili Peygamberimiz (asm), sabır gösterenlerin zafere ulşacağını ve galip geleceğini haber vermektedir. Hayatı sabretmekle geçen Peygamber Efendimiz (asm), sonunda İslâm dininin Arabistan Yarımadasına hâkim olmasını, Bizans, Mısır ve İran gibi büyük devletlere ulaşmasını sağlamıştır.
Geneli müşrik bir toplum olan Mekke ahalisinin kendisine yaptığı her türlü eziyet, işkence ve kötü muamelelerine sabır ve tahammülle karşılık veren Peygamber Efendimizin (asm), onların çoğunun İslâm’a girmesine vesile olması ne kadar ilginçtir! Kendisini öldürmeye teşebbüs edenleri bile affetmesi ve onların kalplerinin yumuşatılarak İslâm’a geçmeleri, Sevgili Peygamberimizin (asm) ne kadar sabırlı olduğunu gösterir.
Hudeybiye Anlaşmasının maddeleri tamamen Müslümanların aleyhineydi. O zaman müşrik olan Sehl bin Amr, Mekke ahalisi adına anlaşmayı yapacaktı. Anlaşmanın altına Hazret-i Ali (r.a.) tarafından “Allah’ın Resulü Muhammed”yazılınca itiraz etti. “Biz senin peygamberliğini kabul etseydik, zaten seninle savaşmazdık, değiştirilsin.”dediği zaman, sahabeler buna isyan ettiler. Peygamber Efendimiz (asm) onları yatıştırarak Sehl bin Amr’a sordu “Ne yazılsın?” O dedi “Abdullah oğlu Muhammed olsun.” Sahabelerin itiraz etmesine rağmen bu teklifi kabul etti ve öyle yazdırarak imza yerine mührünü bastı.
On yıllığına yapılan fakat ancak iki yıl devam edebilen ve neredeyse tamamı Müslümanların aleyhine olan Hudeybiye Barışı sürecinde, Halit bin Velit ve Amr ibnül As gibi harp dahileri ve cihangir kahramanlar başta olarak, nice insanlar İslâm dinine girdiler. Bunun gibi daha yüzlerce ve binlerce olayda gösterdiği sabrı, hep zafer ve galibiyetle neticelendi.
asyanur.info
