İçinde yaşadığımız toplumda nice insanlar vardır ki, konuştuğunuz zaman içiniz açılır, moral, şevk ve heyecan duyarsınız. Niceleri de vardır ki, konuştukları zaman içiniz kararır, şevkiniz söner, moral ve hizmet heyecanı namına neyiniz varsa hepsini siler süpürür, âdeta kolunuz kanadınız kırılır.
İkinci tip insanlar, iyilik zannıyla fenalık yapanların cisimleşmiş şeklidir. Ümitvar olunuz gerçeğinin tahripçileridirler. Her şeye olumsuz ve memnuniyetsiz bir gözle baktıklarından, kendi âlemleri de karanlık mutsuz insanlardır.
Elbette bir hizmet ve cemaatte her şey güllük gülistanlık değildir. İnsan unsurunun olduğu her yerde bir takım olumsuzlukların olması kaçınılmaz bir durumdur. Hizmetlerin eksik ve noksan tarafları olması normaldir. Ancak, olumsuzlukların yanında onlardan daha fazla müspet olanlar da vardır. Onları görmezlikten gelmek hakperestlik olmaz.
“Nekaisten müberra (noksanlıklardan beri) olmak, cinan-ı cennetin (cennet bahçelerinin) mahsusatından (özelliğinden), her kemâle bir noksanı karıştırmak bu âlem-i kevn ve fesadın mukteziyatından olduğundan.” (Münazarat) kemal- noksan, güzellik- çirkinlik, iyilik- kötülük bu âlemde iç içe girmiş. Sadece iyilik ve güzellikleri görüp, her şeyi toz pembe göstermek ve eksikleri göz ardı etmek ve düzeltmek için çalışmamak doğru olmadığı gibi; yalnız noksanları görüp, hiç iyi şeyler yokmuş gibi davranmak ve öyle göstermek de doğru değildir. Bediüzzaman’ın verdiği misalde olduğu gibi, gayet güzel bir bahçede, tek tük bulunan çirkin ve pis şeyleri görüp, güzelliklerden gözünü kapayan ve midesi bulanıp istifra eden adam yanlışına düşülmemelidir.
Özetle; ifrat ve tefritten uzak bir tarzda, mükemmel ve güzel cihetleri görüp, daha güzel olana ulaşmak için gayret ve şevke gelmeli, eksik ve noksan cihetleri de görüp tamamlamak cihetine gidilmelidir. Özellikle, daha fazla ümit ve şevk verici cihetler nazara verilmelidir.
asyanur.info samicebeci.net (YouTube-Sami Cebeci videoları)
