Kâinatın küçük bir özeti konumunda olan insanın, bu donanımlı vaziyetinden dolayı, insan kalbinin binler âlemlerin manevi bir haritası hükmünde olduğunu söyleyen Bediüzzaman Hazretleri, Kalp ve vicdanın dört unsuru olduğunu belirtmektedir. Ve bunların her birisinin farklı vazifesi bulunduğunu söylemektedir.
“İradenin vazifesi, ibadetullah. Zihnin vazifesi, marifetullah. Hissin vazifesi, muhabbetullah. Lâtifenin vazifesi, müşahedetullatır. Takva denilen ibadet-i kâmile dördünü tazammun eder, içine alır. Şeriat şunları hem tenmiye (geliştirme) hem tehzip (güzelleştirme) hem bu gayetülgayeye (en nihai hedefe) sevk eder.” (Hutbe-i Şamiye s.114)
Evet, bu dünyaya Kâinatın Yaratıcısını tanımak ve Ona iman ile ibadet etmek maksadıyla gönderilen ve mahlûkatın en şereflisi olarak yaratılan insan, ancak kalbin unsurları olan bu hakikatleri yerinde kullanmakla hakiki insan olur. Kâinat kitabı, Kur’an-ı Kerim, Resul-ü Ekrem (asm) ve vicdan denilen dört büyük şahiddin delâletine istinat ederek Allah’ı zihnen bulan ve marifetullahta (Allah’ı tanımakta) terakki eden bir insan, elbette iradesiyle Ona ibadet vazifesini yerine getirecek, hisleriyle Onu sonsuz derecede sevecek, lâtifeleriyle kalbinin göz bebeğinde Onun nur-u vahdaniyetini yerleştirecek ve manen Onu müşahede edecektir.
Evet, yaratılıştan ebediyeti isteyen ve ebedi bir âlem için yaratılan her insan, ancak Allah’ın zikriyle ve Ona ibadetle huzur bulur ve hakiki insan olur. Yoksa, hayvanatın en âcizi ve en muhtacı zavallı bir varlık olarak elemler içinde ömrünü tüketecek ve ebedi bir azaba kendini mahkûm edecektir. Cenab-ı Hak, böyle bir duruma düşmekten milletimizi korusun ve cümlemize hidayet nasip etsin, inşaallah.
asyanur.info
