İnsanoğlunun hiç bitmek bilmeyen bir açgözlülük tarafı da vardır. Neye sahip olursa olsun hep daha fazlasını ister. Bu zaafı onu iktisat ve kanaatan alıkoyar. Halbuki, Sevgili Peygamberimiz (asm) “Kanaat hiç bitmez ve tükenmez bir hazinedir.”buyurmuş. İktisat eden bereket bulur, başkalarına ihtiyaç içinde olduğunu bildirmekten kurtulur. Bediüzzaman gibi elbise, gömlek, ayakkabı için yedi senede dört buçuk lira ile geçinemese de, azami iktisat ederek izzetle hayatını geçirebilir. Helal kazanıp, helalinden harcayarak, çoluk çocuğunun boğazından haram lokma geçirmeden hayatını sürdürmek, bir müminin en önemli vasfı olmalıdır. Neden bu zamanda insanların iki yakası bir araya gelmiyor? Bu sorunun cevabı, ailece iktisat ve kanaat etmediklerinden ve bu yüzden bereket hakikatinden mahrum kaldıklarındandır. Bilhassa gelenek ve görenek belasıyla “Komşuda var, bizde niye yok?”anlayışındandır. Cenab-ı Hak, eşimiz ve çocuklarımızla birlikte iktisat etmeyi nasip etsin. Bu hususta, Bediüzzaman Hazretlerinin “İktisat Risalesi”bu zamanda daha bir dikkatli okunmalı ve hayata tatbik edilmelidir.
