Kudsi ve cihanşümul bir dâvâ etrafında birleşen ve kenetleşen İslâm fedailerinin en önemli özellikleri, birbirinin kıymetini bilmeleri ve takdir etmeleridir. “Bir elin nesi, iki elin sesi var.”diyen ecdadımız, birlikteki kuvveti ifade etmişlerdir.
Aynı maksat için çalışan fertlerin her biri, diğer arkadaşlarının noksanını ikmal eder. Cenab-ı Hak her insanı ayrı ayrı kabiliyetlerle donatmıştır. Netice itibariyle aynı havuza dökülen ortak hizmetlerin sevabı her birimize ait olduğuna göre, birimizin yaptığı hizmet hepimizin, hepimizin sahip olduğu toplam hizmet her birimize aittir. Bu itibarla, bizim hizmetimizde uhrevî sevap olduğundan rekabet, haset, çekememezlik gibi duygular olmaz ve olmamalıdır. Ehl-i dünyanın kendi aralarında yaptığı entrikalar bu hizmette bulunmaz. Aksi halde hizmet büyük zarar görür.
“Sizde bulunan meziyetler, bende bulunmadığı zaman seviniyorum, kendimindir telâkki ediyorum. Siz de birbirinize Üstadınızın nazarı ile bakmalısınız.”diyen Bediüzzaman, aramızda yaşamamız lâzım gelen bir düsturu nazara veriyor. Bununla beraber, insan her zaman duygularını kontrol altında tutamıyor. Üstünlük meyli veya âmiriyet ve hâkimiyet arzusu ile etrafına zarar verebiliyor. Kendinde olmayan, dâvâ arkadaşında bulunan meziyetlerle iftihar etmesi gerekirken, onu uzaklaştırıp öne çıkmaya çalışılıyor. İnsan nefsi nasıl bir şey ki, insana neler yaptırabiliyor. Cenab-ı Hak, nefsimizin her türlü hile ve tuzaklarından bizleri muhafaza etsin, âmin.
asyanur.info samicebeci.net (YouTube-Sami Cebeci videoları)
