Kâinatta hiç bir şey kendi kendine veya tesadüfen meydana gelemez. Yahut tabiat tarafından icat edilemez. Zira varlıklardaki muhteşem san’at ve benzeri yapılamayacak kadar emsalsiz güzellik, kudretli bir sanatkârı gerektirir.
Nihayetsiz bir ilim, irade ve kudretin sahibi olan Cenab-ı Hak, yaklaşık on beş milyar yıl önce bu kâinatı hiçten ve yoktan var etti. Yeryüzünü de benzeri olmayan bir güzellikte yaratarak, canlı türlerine mesken ittihaz etti. Daimi bir faaliyet ve hareketle bu dünyayı doğum ve ölümlere mazhar kıldı. Canlılar dünyaya gelir, bir müddet yaşar ve vazifesi bitenler ölümle başka âlemlere göç eder gider.
Allah’ın iki türlü yaratması olduğunu Bediüzzaman’dan öğreniyoruz. Biri, hiçten ve yoktan yaratma, diğeri inşa ve sanat suretiyle mevcut zerrelerden toplayarak icat etme tarzındadır. Yani, çok isimlerinin cilvelerini göstermek gibi ince hikmetler için, kâinatın elementlerinden bir kısım mevcudatı inşa ediyor; her emrine boyun eğmiş vaziyette olan zerreleri ve maddeleri rızık vasıtasıyla onlara gönderiyor ve onlarda çalıştırıyor.
Lavezye Kanununda “Hiç bir şey yoktan var olmaz, var olan da yok olmaz.”deniliyor. Ancak o zat “Allah bu kanundan müstesnadır.”demiş. Bizimkiler ise tercüme ederken bu kısmını göz ardı etmiş.
Bediüzzaman Hazretleri şöyle bir tespitte bulunuyor: “Evet, kadir-i Mutlak’ın iki tarzda, hem ibda hem inşa suretinde icadı var. Varı yok etmek ve yoğu var etmek en kolay, en sühuletli, belki daimi, umumi bir kanunudur. Bir baharda, üç yüz bin enva-ı zihayat mahlukatın şekillerini, sıfatlarını, belki zerratlarından başka bütün keyfiyat ve ahvallerini hiçten var eden bir kudrete karşı ‘Yoğu var edemez.’diyen adam yok olmalı!”
asyanur.info
